Μαρίνα Τσβετάγιεβα σε μετάφραση- απόδοση της Ranele
Ο Άμλετ συνομιλεί με
τη συνείδησή του (μετάφραση-απόδοση: Ριζίκοβα -Ranele)
Η Οφηλία προς
τον Άμλετ (μετάφραση-απόδoση: Ranele)
Σαν τον ασφυκτικά δεμένο και κουμπωμένο Άμλετ
Με το φωτοστέφανο από τη γνώση και τον ορθολογισμό,
Αποστειρωμένος μέχρι της τελευταίας ρανίδος αίματος …
(Της έκδοσης του χίλια … πόσο; Δεν μπορώ να θυμηθώ)
Με την κούφια αλαζονεία - δε με συγκινείτε πάλι!
(Ζείτε με της εφηβείας θησαυρούς καταχωνιασμένους στο
πατάρι!)
Κάποτε, μια φορά και έναν καιρό ως βαρύγδουπο χρονικό
Μου πλακώνατε το στήθος μου νεανικό!
Παρθένος! Μισογύνης! Tης άρνησης
την ανοησία έχετε προτιμήσει της ίδιας της ζωής!… Έχετε σκεφτεί ποτέ – τι ΄ναι
τούτο που χαλάστηκε
Μες στο μικρό ανθόκηπο της τρέλας…
Τα ρόδα τάχα;… –Αλίμονο! –Αυτά
είναι η ίδια η αιωνιότης!
Ενώ τα κόβουμε – ανθίζουν πιο πολλά !
Σάμπως έχουν αρνηθεί ποτέ τα ρόδα
στους εραστές τους έστω μια φορά;
Σάμπως φθίνουνε ποτέ
τα ρόδα;
Εκπληρώνοντας τον ιερό σκοπό σας
(Σκορπίζοντας απλόχερα την ευωδιά!)
βυθίζεστε μες στης Λήθης τα νερά …
-Σαν να μην έγινε ποτέ! –Κι όμως μες στη μνήμη σας θα αναδυθούμε
Την ώρα που σφιχτοδεμένος ίδιος Άμλετ θα γείρετε επάνω
στο ρυάκι που σαν χρονικό τα έχει καταγράψει όλα αυτά…
28 Φλεβάρη, 1923
Η Οφηλία προς
υπεράσπιση της βασίλισσας (μετάφραση-απόδoση: Ριζίκοβα - Ranele)
Πρίγκιπα Άμλετ! Φτάνει πια τα λείψανα σκουληκιασμένα
να σκαλίζεις… Κάλλιο
τα ρόδα κοίτα!
Σκέψου εκείνη που –
για τούτη τη μοναδική στιγμή -
Μετράει τις τελευταίες μέρες της απά στη γη.
Πρίγκιπα Άμλετ! Φτάνει πια της βασίλισσας τα άπλυτα
να αναμοχλεύεις… Η
καταδίκη του πάθους δεν είναι για παρθένους
Βαρύτερο είναι της Φαίδρας το αμάρτημα:
νυν και αεί προς τιμήν της θα συνθέτουν διθυράμβους.
-Και εσείς αναδίδετε τη μυρωδιά της κιμωλίας
και της σαπίλας… ως
το κόκκαλο εμποτισμένος με την κακία,
Πρίγκιπα Άμλετ! Τι δουλειά έχετε να καταδικάζετε το
φλογισμένο από τον πυρετό αίμα.
Αν όμως … Τότε φυλαχτείτε!... Απ΄το κρεβάτι νεκρικό -
Προς τα πάνω –στην κρεβατοκάμαρά σας –για να χορτάσω!
Προς υπεράσπιση Βασίλισσας θα αναστηθώ –
Είμαι το δικό σας αθάνατο πάθος.
28 Φλεβάρη, 1923
-Είναι στο βυθό με την ιλύ
με τα φύκια μαλακά σαν το μαλλί …
Αποσύρθηκε εκεί για να κοιμηθεί,
- Μα ούτε κει βρήκε τη σιγή!
-Κι όμως την αγάπαγα σφοδρά,
όπως σαράντα χιλιάδες αδέρφια όλοι μαζί
δεν αγαπούν μια και μοναδική τους αδερφή!
- Άμλετ!
Είναι κάτω στο βυθό
μες στα έλη βρομερά! …
ανεδύθη το στεφάνι της στερνό
σιμά στους πασσάλους της ακτής …
-Κι όμως την αγάπαγα σφοδρά
όπως σαράντα χιλιάδες …
- κι όμως λιγότερο
απ΄ό, τι ένας παθιασμένος εραστής.
Είναι κάτω στο βυθό
μες στα έλη πνιγηρά!…
-Άραγε –
(όλο απορία)
- την αγάπαγα σφοδρά;;
5 Ιουνίου, 1923
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου