Βαρλάμ Σαλάμοφ Ένα από τα τελευταία του ποιήματα Απόδοση: Ρανελέ Ranele · Βαρλάμ Σαλάμοφ, ένα από τα τελευταία του ποιήματα (απόδοση Ρανελέ) Μισώ να βγάζω βόλτα τα σκυλιά- τραβάει ζόρι οποιοδήποτε σκυλί στα δόντια του την άσπλαχνη καρδιά μου να βαστά, σάμπως να πρόκειται για τίποτα κλαδί. Μες στον παράδεισο - εδιάλεξα την πιο ωραία σάλα, μετά βαΐων και κλάδων στολισμένη σκάλα. Του' δωσα να μυρίσει την καρδιά – ο Κέρβερος εμύρισε τη σάλα, (Του' δωσα να μυρίσει την καρδιά – την άρπαξε σαν ματωμένη μπάλα) και τώρα ο Κέρβερός μου μού ζητά κι άλλα. Κόκκαλο δεν έχει της καρδιάς ο μυς μοιραίος… Είναι πιο μαλακός... Έχει άλλη νοστιμιά. Έτσι κατέληξα - του παραδείσου επισκέπτης τελευταίος - στου παραδείσου την αγκαλιά. Δεν πρόκειται να βγάζω βόλτα τα σκυλιά - τραβάει ζόρι οποιοδήποτε σκυλί στα δόντια του την άσπλαχνη καρδιά μου να βαστά, σάμπως να πρόκειται για τίποτα κλαδί. Μες στον παράδεισο εδιάλεξα την πιο λαμπρή γωνιά, μετά βαΐων και κλάδων στολισμένη σάλα. Του΄ριξ
Αναρτήσεις
Βαρλάμ Σαλάμοφ (1907-1982) Απόδοση: Ρανελέ Η ποίηση δεν είναι απλά ένας αντικατοπτρισμός Κοσμογονικών στιγμών που έχουν απομυθοποιηθεί. Είναι της κίνησης της γης ολόκληρης μοχλός Που ξάφνου έχει ανακαλυφθεί. Δεν είναι απλά μια φώτιση στιγμιαία Που φέγγει στο σκοτάδι δρόμων σαν φανάρι. Είναι της δημιουργίας η επιμονή αβυσσαλέα Συνοδευόμενη απ΄τ΄όραμα του πεισματάρη. Εμπεριέχει πάντοτε τον πόνο χθεσινό Ανακατεμένο με ενθυμήσεις από παλιά. Είναι τ΄ αδράχτι στο χέρι σμιλευτό Που δόθηκε σε σένα ως πολύτιμη κληρονομιά.
Ένα γλέντι εν καιρώ της πανούκλας, Αλεξάντρ Σεργέγιεβιτς Πούσκιν (ελεύθερη απόδοση στα Ρωσικά της τραγωδίας του Γουίλσον: The city of the plague ) Απόδοση στα Ελληνικά: Ρανελέ Ranele · Ύμνος εις την Πανούκλα, Α.Σ. Πουσκιν (απόδοση: Ρανελέ) Ranele · Ένα γλέντι εν καιρώ της Πανούκλας, Πούσκιν (απόδοση: Ρανελέ) Πλατεία. Ένα στρωμένο τραπέζι. Κάμποσοι άνδρες και γυναίκες επιδίδονται στο γλέντι . Νεαρός άνδρας Αξιότιμε πρόεδρε! Σας θυμίζω τον καλό γνωστό στην ομήγυρή μας συνδαιτυμόνα, εκείνον του οποίου τα αστεία, οι ευτράπελες αφηγήσεις, οι μπηχτές και τα σχόλια τόσο καυστικά και συνάμα διασκεδαστικά μες στη σοβαροφάνειά τους ζωντανεύαν της τάβλας την κουβέντα και σκορπούσαν τα σκότη με τα οποία σήμερον ημέρα το μίασμα πανούκλας, της απρόσκλητης επισκέπτριάς μας, τυλίγει τα πιο λαμπρά μυαλά. Μόλις προχθές τα γέλια μας δοξάζαν τις αφηγήσεις του, αδύνατον λοιπόν μες στο ξεφάντωμα αυτό να ξεχαστεί ο Τζάκσον! Το κάθισμά του ειν’ αδειανό, σ