Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2023
Εικόνα
Ranele · Έμιλυ Ντίκινσον, Πρόζα   Έμιλυ Ντίκινσον                                                           Απόδοση-μετάφραση: Ρανελέ They shut me up in Prose –                                           Μ΄έκλεισαν στην Πρόζα - As when a little Girl                                                        Όπως μ' έκλειναν σαν ήμουνα Μικρή They put me in the Closet –                                         Μες στην Ντουλάπα σε άβολη, σφιγμένη πόζα - Because they liked me “still”   –                                Γιατί με θέλανε "ακίνητη", βουβή -   Still! Could themself have peeped –                          Ακίνητη! Αν όμως μπορούσαν να μπουν κρυφά - And seen my Brain – go round –                          Να δουν το Μυαλουδάκι μου - να τρέχει σαν τον ίππο – They might as wise have lodged a Bird                Ήταν κουτό σάμπως φυλάκιζαν πουλιά For Treason – in the Pound –                                 Για Προδοσία - μαντρώνοντας τα μες στον Κήπο –   Himself has but to wi
Εικόνα
Ranele · Επιστολή Προς Οικουμένη Emily Dickinson This is my letter to the World That never wrote to Me— The simple News that Nature told— With tender Majesty   Her Message is committed To Hands I cannot see— For love of Her—Sweet—countrymen— Judge tenderly—of Me [1862/1863] Απόδωση-μετάφραση Ρανελέ:  Ιδού είναι η δική μου προς την Οικουμένη επιστολή Που δεν Μου' χει γράψει ούτε μια γραμμή - Τα πιο απλά η Φύσις μου τα΄χε πεί Μ΄απλότητα και μεγαλειότητα μαζί.   Το Μήνυμα της έχει ήδη επιδοθεί Στα χέρια που δεν μπορεί κανείς να δει- Για χάρη της - Γλυκείς μου - συμπατριώτες- Ας μην Με κρίνει τόσο - η δική σας αυστηρότης. 
Εικόνα
  Ιωσήφ Μπρόντσκι   Ranele · Ζάρι - Χαβιάρι, Μπρόντσκι Πάντα έλεγα ότι η μοίρα είναι κάτι σαν ζάρι.   Στον Λίφσιτς   Πάντα έλεγα ότι η μοίρα είναι κάτι σαν ζάρι. Ποιος ο λόγος να τρως ψάρι, αν γουστάρεις χαβιάρι; Ότι στην τέχνη θα επιβληθεί ο γοτθικός ρυθμός, γιατί δίχως να τρυπά μπορεί να στέκεται ορθός. Χαζεύω στο παράθυρο μια λεύκα ντυμένη στα λευκά. Έχω αγαπήσει λίγες. Όμως δυνατά.   Πίστευα ότι το δάσος είναι μονάχα ξύλο για φωτιά. Αν υπάρχει γάμπα ποιος ο λόγος να΄χούμε όλη την κοπελιά; Ότι το ρώσικο μάτι μπουκωμένο στη σκόνη κοιτώντας τον οβελίσκο της Εσθονίας θα χαλαρώνει. Κάθομαι στο παράθυρο. Έχω πλύνει όλα τα πια- τικά. Ήμουν ευτυχής εδώ και δε θα΄μαι πια.   Έγραφα ότι στη λάμπα αντανακλάται ο τρόμος του μωσαϊκού. Ότι η αγάπη, ως πράξη, στερείται δυναμισμού. Ότι δεν γνώριζε ο Ευκλείδης πως καταλήγοντας σε κώνο κάθε πράμα δεν αποκτά μηδέν, μα Χρόνο. Κάθομαι στο παράθυρο. Τα νιάτα μου αναπολώ. Πότε χαμογελώ, ποτέ φτύνω με μορφ
Εικόνα
  Ranele · Presepio, Μπρόντσκι .aac Presepio (φάτνη), Ιωσήφ Μπρόντσκι (απόδοση-μτφρ.: Ρανελέ)   Το Βρέφος, η Μαρία, ο Ιωσήφ, καμήλες και οδηγοί, ζωντανά, μάγοι, βασιλείς και βοσκοί με προβιές ως τις πτέρνες ποδιών - όλα πια έχουν γίνει ένα πήλινο σετ παιχνιδιών.   Μες στο πασπαλισμένο με γκλίτερ βαμβάκι φουντώνει φωτιά. Και θες με μικρό δαχτυλάκι ή και με τα πέντε να αγγίξεις το ασημόχαρτο του αστεριού,  - όπως τότε στη Βηθλεέμ ήτο η πεθυμιά του μωρού.   Τότε στη Βηθλεέμ όλα ήταν τρανά και μεγάλα. Μα ο πηλός γουστάρει με τ΄ασημόχαρτο πάνω μαζί με βαμβάκι ερριμμένο ατάκτως εδώ και κει να παίζει το ρόλο εκείνων που΄χουν χαθεί.  Τώρα απ' όλους αυτούς είσαι ο πιο τρανός. Τώρα απ' τα άφταστα για κείνους ύψη - μες στο παραθύρι του καλυβιού σαν ένας μεσονύχτιος περαστικός - τούτες τις μορφές αθυρμάτων κοιτάζεις απ' του διαστήματος ύψη.   Εκεί μέσα συνεχίζεται η ζωή, επειδή ο αιών τον μεν μικραίνει σε όγκο και σε ισχύ - όσο ο δε - το ίδιο έχεις πάθει κι εσύ - μεγαλώνει, ενώ οι μο