Ένα από τα πολλά ποιήματα της Μαρίνας Τσβετάγιεβα αφιερωμένο στην Άννα Αχμάτοβα



(μτφρ.- απόδοση: Ranele)

Βαδίζουμε αχώριστες. Εγώ - δεσμώτης.
Εσύ - ο άγρυπνος φύλακας-φρουρός.
Ίδια μοίρα. Ίδια μες στην ερημιά η αναγκαιότης.
Μαζί να πορευόμαστε εμπρός.

Έχω πια μερέψει, έχω συμφιλιωθεί,
Λαγάρισε το βλέμμα μου, καλέ.
Να σεριανήσω θε ως κείνο το πευκί.
Άσε με, ω, άγρυπνε φρουρέ!

26 Ιουνίου, 1916


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Εικόνα
Ranele · Έμιλυ Ντίκινσον, Πρόζα   Έμιλυ Ντίκινσον                                                           Απόδοση-μετάφραση: Ρανελέ They shut me up in Prose –                                           Μ΄έκλεισαν στην Πρόζα - As when a little Girl                                                        Όπως μ' έκλειναν σαν ήμουνα Μικρή They put me in the Closet –                                         Μες στην Ντουλάπα σε άβολη, σφιγμένη πόζα - Because they liked me “still”   –                                Γιατί με θέλανε "ακίνητη", βουβή -   Still! Could themself have peeped –                          Ακίνητη! Αν όμως μπορούσαν να μπουν κρυφά - And seen my Brain – go round –                          Να δουν το Μυαλουδάκι μου - να τρέχει σαν τον ίππο – They might as wise have lodged a Bird                Ήταν κουτό σάμπως φυλάκιζαν πουλιά For Treason – in the Pound –                                 Για Προδοσία - μαντρώνοντας τα μες στον Κήπο –   Himself has but to wi
Διαβάστε περισσότερα
Εικόνα
Ranele · Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Ήλιος και ποιητής .mp3 Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, μτφρ.- απόδοση: Ρανελέ-Ριζίκοβα Ένα απίστευτο περιστατικό που συνέβη στον Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι στη διάρκεια του καλοκαιριού στο εξοχικό του Η δύση φλεγόταν με εκατόν σαράντα ήλιων ισχύ, το θέρος προς τον Ιούλη κινούσε βιαστικό,  φωτιά και λαύρα, είχε ζέστη τρομερή - τούτο λοιπόν συνέβη στο εξοχικό.  Κύρτωνε τη ράχη του βουνό  σαμπως πτερύγια των καρχαριών, στους πρόποδες του Πούσκινο -  ηπλούτο ένα μικρό χωριό, που μόρφαζε με τις φολίδες των στεγών. Και πίσω απ' το χωριό - έχασκε ένα άνοιγμα βαθύ,  σε κείνη τη χαράδρα κάθε φορά ο ήλιος κινούσε να κρυφτεί αργά, μα σταθερά. Και αύριο τον κόσμο να περιλούσει όλον  σηκωνόταν ο ήλιος πορφυρός ξανά. Και μέρα βγαίνει μέρα μπαίνει αρχίσαν τρομερώς να μου τη δίνουν στα νεύρα  όλα αυτά. Κι έτσι μια φορά πάν στα νεύρα  ωργίσθην τόσο που όλα λουφαξαν τριγύρω, φωνάζοντας κατάματα στον ήλιο: "Κατέβα δεύρο! Φτάνει πια να σουλατσάρεις στο λιοπύρι!  Φώναξα στον
Διαβάστε περισσότερα
Εικόνα
Βενέδικτος Γιεροφέγιεφ, μτφρ. (Ρανελέ - Ριζίκοβα) Μόσχα - Πετουσκί Ποίημα ή Ποιητικό αφήγημα (ΣτΜ: ποιητικό παραλήρημα ή ρωσική εκδοχή της Οδύσσειας, περιπλάνηση-παραλήρημα στη θάλασσα από βότκα) Σημείωμα του συγγραφέα Προς μεγάλη μας τύχη η πρώτη έκδοση του «Μόσχα-Πετουσκί» δεν πήγε για ανατύπωση και ως εκ τούτου εξαντλήθηκε πολύ γρήγορα. Από τότε έλαβα πολλά επικριτικά σχόλια για το κεφάλαιο «Σφυροδρέπανο –Καρατσάροβο», πράγμα που ήταν εντελώς άδικο. Και αυτό επειδή στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης είχα προειδοποιήσει όλες τις δεσποινίδες ότι καλό είναι να παραλείψουν και να μη διαβάσουν καθόλου το κεφάλαιο «Σφυροδρέπανο – Καρατσάροβο», γιατί εκεί μετά τη φράση «Και το ήπια μονορούφι» ακολουθούσε μιάμιση σελίδα καθαρό βρισίδι και ότι σ΄όλο αυτό το κεφάλαιο δεν υπήρχε ούτε μια λέξη που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να περάσει από τη λογοκρισία εκτός από τη φράση «Και το ήπια μονορούφι». Δυστυχώς με αυτή την εντελώς ευσυνείδητη προειδοποίηση κατάφερα ακριβώς το αντίθετ
Διαβάστε περισσότερα