Αν σας αρέσω, Άννα Αχμάτοβα,

μτφρ.- απόδοση : Ρανελέ 

Αν σας αρέσω. Αλλιώς σας εύχομαι μιαν άλλη,

Καλύτερη.

                     Δεν εμπορεύομαι την ευτυχία και τα κάλλη,

όπως λογής λογής χονδρέμποροι και τσαρλατάνοι...

Όσο στο Σότσι παραθερίζατε ειρηνικά,

κάτι νύχτες σέρνονταν βασανιστικά αργά σαν καραβάνι,

κάτι κουδούνια* άκουγα, καλύτερα αφήστε τά!

Όχι σαν μια κοσμογυρισμένη μες στην πολυθρόνα της βαθιά,

είχα ακούσει των φυλακών** τραγούδια λυπηρά

μα τα εγνώρισα με άλλον τρόπο, από κοντά ...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Πάνω απ΄την Ασία*** οι ανοιξιάτικες ομίχλες σαν τολύπες

και μέχρι αηδίας κόκκινες φανταχτερές τουλίπες

για εκατοντάδες μίλια απλώνονται σαν υφαντό.

Ω, τι να την κάνω τούτην την αγνότητα;  

Τι να την κάνω τούτην την αδέκαστη τιμιότητα;

Ω, τι να τον κάνω τούτον τον λαό!

Δεν κατάφερα ποτέ μου να είμαι θεατής,

για κάποιο λόγο χωνόμουν μες στις σφαίρες της ζωής

ολότελα απρόσιτες σε αδιάκριτα βλέμματα τρίτων.

Θεραπαινίδα στην απογοήτευση ερωτική,

ξένων συζύγων φίλη μπιστική,

και απαρηγόρητη χήρα για πολλούς η αφεντιά μου ήτο.

Δεν κέρδισα τυχαία το στεφάνι από ψαρά μαλλιά

και οι παρειές μου γανιασμένες στη φωτιά

τρομάζουν όλους με την όψη τους τραχιά.  

Το τέλος της δικής μου αφεντιάς - προ των πυλών,

όπως η Μαρίνα****, η  πιο βασανισμένη όλων των ποιητών,

να ξεδιψάσω θα αναγκαστώ κι εγώ με ερημιά.

Σε περιμένω καλυμμένο με το μανδύα μελανό,

με ένα κιτρινωπό κερί που σπέρνει ολόγυρα τον πανικό,

δε θα μου αποκαλύψεις το πρόσωπό σου μέσα στον καθρέπτη...

Μα δε θα με παιδέψει ολωσδιόλου αυτό το μυστικό -

ποιανού το χέρι είναι κάτω απ΄το γάντι το λευκό

και ποιος μου έστειλε νυχτιάτικα τον επισκέπτη.

1942

* αναφορά στις πρακτικές της εΝ Κα Βε Ντε να συλλαμβάνει τους πολιτικά "ασταθείς" πραγματοποιώντας τις νυχτερινές εφόδους

** μια έμμεση αναφορά στις διώξεις και στις φυλακίσεις του αντρός της και του γιου της από το σταλινικό καθεστώς

***κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (1941-1945) μεγάλο μέρος του άμαχου πληθυσμού είχε μεταφερθεί στο εσωτερικό της χώρας, προς τις στέπες του Καζαχστάν

***αναφορά στον τραγικό θάνατο της Μαρίνας Τσβετάγιεβα