Ιωσήφ Μπρόντσκι Ομιλία κατά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας, 08-12- 1987 (Μτφρ.-απόδοση από τα Ρωσικά ( Ranele )) 1 Για έναν άνθρωπο μεμονωμένο που όλη του τη ζωή προτιμούσε την ιδιωτικότητα όποιου άλλου κοινωνικού αξιώματος, για έναν άνθρωπο που εξαιτίας της προτίμησής του αυτής έχει προχωρήσει μακριά – και συγκεκριμένα έχει βρεθεί μακριά απ΄την πατρίδα του, διότι είναι καλύτερα να είσαι ο τελευταίος αποτυχημένος σε ένα δημοκρατικό καθεστώς παρά ένας μάρτυς ή κυρίαρχος συνειδήσεων σε μια δεσποτεία, - για έναν τέτοιον άνθρωπο το να βρεθεί ξαφνικά πάνω σ΄αυτό εδώ το βήμα αποτελεί μια μεγάλη δοκιμασία προκαλώντας του την εξίσου μεγάλη αμηχανία. Η αίσθηση αυτή βαθαίνει όχι τόσο απ΄την ανάμνηση αυτών που στέκονταν εδώ πριν από μένα, όσο όλων εκείνων που δεν αξιώθηκαν αυτής της τιμής, που δεν μπόρεσαν να απευθύνουν το λόγο τους, όπως λένε, « urbi et orbi » από αυτό εδώ το βήμα και εκείνων που η συλλογική τους σιωπή σάμπως αναζητά, μα δε βρίσκει διέξοδό σ΄αυτό ε...
Αναρτήσεις
Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2019
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Anno Domini ή Μετά Χριστόν , Ιωσήφ Μπρόντσκι Στη Μ.Μπ . (Μαριάννα Μπασμάνοβα ) (απόδοση: Ρανελέ ) Η ε παρχία τη γέννηση γιορτάζει του Χριστού. Η έπαυλη του Α ρμοστή ολούθε έχει στολιστεί μ΄ ιξό Την πύλη πολυάριθμοι φωτάνε οι δαυλοί. Στις ρούγες – κοσμοσυρροή , ξεφάντωμά γλεντιού Χαρωπό, γελαστό, παλαβό και λερό πλήθος όχλου έχει συναχθεί στην πίσω αυλή. * Ο Α ρμοστής μας δεν μπορεί. Έχει κρεβατωθεί. Σκεπασμένος με το φερμένο απ΄το Αλκαζάρ ολόμαλλο σάλι όπου είχε υπηρετήσει ένα φεγγάρι φαντάζεται τη σύζυγό του με το γραμματέα μαζί να υ ποδέχονταί τους καλεσμένους μες στη σάλα. Κι όμως μόλις...