Παρηγοριά

Σεργκέι Γεσένιν

(μτφ.- απόδοση: Ranele)

  

Δεν μου έχει μείνει παρά μια παρηγοριά:

δάχτυλα στο στόμα και σφύριγμα-μαγκιά.

Μού΄χε βγει το΄όνομα  σ΄όλον τον ντουνιά,

ότι είμαι ένας αλητόβιος όλο προστυχιά.

Πόσο πια γελοία είναι η απώλεια αυτή!

Σαν κι΄αυτή υπάρχουνε ένα μάτσο στη ζωή.

Ντρέπομαι που κάποτε είχα πιστέψει στο θεό.

Τώρα μετανιώνω που τον αμφισβητώ.

Όλα τα διαβρώνει της φθινοπωριάς η σκουριά.

Όλα τα αλέθει της ρουτίνας η φθορά.

Έγινα σκανδαλοθήρας, αληταράς στη γειτονιά

ώστε να καώ πιο λαμπερά στης κόλασης πυρά.

Ο ποιητής μια σκαλίζει πληγή, μια χαρίζει χάδι.

Φέρει στην ψυχή της μοίρας το σημάδι.

Ένα ρόδο άσπρο μ΄ένα βάτραχο σταχτή

πάσχιζα να στεφανώσω πάνω στη γη.

Ας μην έχουν διόλου εκπληρωθεί

σχέδια κείνων των ροδαλών ημερών.

Αν ο δαίμων έβρισκε κρησφύγετο μες στην ψυχή

πάει να πει, άγγελοι ζούσαν εκεί σωρηδόν.

Έτσι για αυτήν την κραιπάλη τρελή,

ξεκινώντας μαζί της στη γη μακρινή,

θέλω την ύστατη, τελευταία στιγμή 

να ζητήσω κείνους που θα΄ναι μαζί, -

για όλες τις αμαρτίες μου, για την άκρατη λύσσα,

γι΄απόρριψη της Εδέμ ουρανίων

ας με βάλουν με τη ρούσικη πουκαμίσα

να πεθαίνω κάτω απ΄τις εικόνες αγίων.

1923