Το τραγούδι για το στερνό φιλί,  Άννα Αχμάτοβα

Μτφρ. - απόδοση: Ranele

Μια παγωμάρα απλώθη μες στο τζιέρι,

ροβόλησα τη σκάλα με βήμα-αστραπή,

φορώντας στ΄αριστερό μου χέρι 

το γάντι απ΄το δεξί.               

Μου εφάνη πως είχε ατέλειωτα σκαλιά,

παρότι γνώριζα που είχε μόνο τρία! Συνάμα 

ένας ψίθυρος μες στα σφενδάμια τα χρυσά

μου ζήτησε: "Να αποθάνουμε αντάμα!

Από τη μοίρα έχω γελαστεί σκληρή,

ανάποδη και απατηλή σαν θάμα."

Του αποκρίθηκα: "Καλέ μου, έχω εξαπατηθεί

κι εγώ - ας αποθάνουμε αντάμα!"

Ετέλεψε τραγούδι για το στερνό φιλί.

Στο σπίτι σκοτεινό μια φευγαλέα έριξα ματιά.

Στην κάμαρη μονάχα έκαιγε κερί

με κίτρινη του φλόγα να με περιγελά.

1912