Έχω μάθει επιτέλους σοφά, απλά να ζω... , Άννα Αχμάτοβα

μτφρ. - απόδοση: Ρανελέ

Έχω μάθει επιτέλους σοφά, απλά να ζω

κοιτάζοντας τον ουρανό να αναπέμπω προσευχή

και πριν βραδιάσει σιγά σιγά να σεργιανώ    

να ξεγελάσω την αναίτιά μου ταραχή.

Όταν θροούν μες στην χαράδρα οι λάππες χνουδωτές

και χάμω γέρνει της κόκκινης σουρβιάς τσαμπί,

συνθέτω χαρούμενες στροφές

για των θνητών υπέροχη, μα σύντομη ζωή.

Όταν γυρίζω, μου γυρεύει χάδι

το μαλλιαρό γατί που νιαουρίζει όλο νάζι.

Στη βίγλα του πριονιστηρίου πάνω στη λιμνούλα

ανάβει μία λαμπερή φωτούλα.

Αραιά και πού σκίζει τη σιωπή

του πελαργού κραυγή που φώλιασε απάνω στη σκεπή.

Και αν τυχόν μου κρούσεις θύρα τούτην δω την ώρα,

δεν πρόκειται, θαρρώ, να σε ακούσω τώρα.

1912