Μαρίνα Τσβετάγιεβα, (μτφρ.- απόδοση: Ranele)

Για τα ποιήματά μου που΄χαν γραφτεί τόσο νωρίς,

τότε που καν δεν γνώριζα πως είμαι ποιητής,

που΄χαν αναβλύσει σαν πίδακες από τη γη,

που σάμπως σπίθες απ΄τις ρουκέτες είχαν τιναχθεί,

που σάμπως διαολάκια είχαν εισβάλει στο ιερό,

όπου βασίλευε η υπνηλία απ΄το θυμίαμα λιγωτικό,

που τραγουδούσαν της νιότης την ακμή και τη θανή,

- για τα ποιήματά μου που δεν έχουν ακόμα διαβαστεί! -

που σκόρπια σκονίζονται στα ράφια μες στα μαγαζιά

όπου κανείς δεν τα΄χει αναζητήσει ούτε και τα αναζητά,

για τα ποιήματά μου, όπως και για τα πολύτιμα κρασιά,

μια μέρα θα΄ρθει η δική τους η σειρά.

Κοκτεμπέλ, 13 Μαΐου, 1913