Μούσα, Άννα Αχμάτοβα
Τη νύχτα σαν καρτερώ της Μούσας μου τον ερχομό, από μια κλωστή βαστιέται ολάκερη μου η ζωή.
Τι είναι οι τιμές, τα νιάτα, η
ελευθερία ποθητή
μπρος στην καλεσμένη μου που δράττει τον αυλό;
Να την, μπήκε. Μεριάζοντας το
πέπλο της βαρύ
μου ρίχνει ένα βλέμμα κάπως εξεταστικό.
Με τη σειρά μου την ρωτώ κι εγώ: "Ώστε του Άδη την ωδή
στον Δάντη υπαγόρευες εσύ; " Μου αποκρίνεται: "Εγώ".
1924
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου