"Το τελευταίο ρόδο" της Άννας Αχμάτοβα, μτφρ.-απόδοση: Ranele

"Στίχους θα γράψετε για μας πλαγίως και πλαγιαστά με μία κοντυλιά" *

                                                                                                         Ι.Μπ.

Της μοίρας μου μαζί με τη Μορόζοβα**να προσκυνώ,

παρέα με του Ηρώδη την προγονή να σέρνω το χορό,

να φεύγω σαν καπνός απ΄ της Διδούς φωτιά,

ώστε και πάλι με την Ιωάννα να καώ επάνω στην πυρά.

Θεέ μου! Με βλέπεις; Έχω κουραστεί για τα καλά 

να ανασταίνομαι, και να πεθαίνω, και να ζω.

Πάρ΄τα μου όλα, τούτου του ρόδου μονάχα τη δροσιά

Δωσ΄μου ξανά να την χαρώ.

Κομαρόβο, 1962

* Ο στίχος αναφέρεται στην Άννα Αχμάτοβα και ανήκει στον Ιωσήφ Μπρόντσκι, τον οποίο θεωρούσε μαθητή και διάδοχό της ρωσικής ποιητικής παράδοσης. 

** Η βογιάρα Θεοδοσία Μορόζοβα εναντιώθηκε σθεναρά στις θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις του Πατριάρχη της Μόσχας Νίκωνος. Με εντολή του τσάρου οδηγήθηκε στη φυλακή όπου πέθανε από ασιτία ή κατ΄άλλους οδηγήθηκε στην πυρά. Αργότερα θεωρήθηκε μάρτυρας και σύμβολο αντίστασης.

                                                1922, Άννα Αχμάτοβα, Πετρόφ-Βότκιν

1887. Βογιάρα Μορόζοβα, Βασίλι Σούρικοφ, Πινακοθήκη Τρετιακόφ

1515. Σαλώμη, Τιτσιάνο, Ρώμη, Galleria Doria Pamphiji

Διδώ, Ντόσο Ντόσι

1886-90. Η Ζαν ντ΄Αρκ στην πολιορκία της Ορλεάνης, Ζουλ Εζέν Λενεβέ.