"Σκύθες" του Αλεξάντρ Μπλοκ, μτφρ. - απόδοση:Ρανελέ


Αριθμείτε κάμποσα εκατομμύρια. Εμείς - αναρίθμητες μυριάδες.

Ελάτε να αναμετρηθούμε εδά!

Αυτοί είμαστε: Σκύθες και Ασιάτες!

Με μάτια άπληστα, σχιστά!

Αιώνες επί αιώνων θέτε, εμείς μονάχα μία στιγμή. 

Εμείς σαν τα υπάκουα σας δουλικά  αντί συνεργατών

βαστούσαμ΄το σκουτάρι  αναμεταξύ

Μογγόλων και Ευρωπαίων, δύο άσπονδων εχθρών!

Όπλα σφυρηλατούσε το αμόνι σας επί αιώνες των αιώνων

σκεπάζοντας των βράχων καταπτώσεις και βροντές

και ένας εφιάλτης φάνταζε για σας η αποτυχία των προγόνων,

της Λισαβόνας και της Μεσσηνίας* οι καταστροφές !

Χιλιάδες χρόνια κοιτάτε προς Ανατολή

εποφθαλμιώντας τα δικά μας πλούτη.                                

Δε βλέπατε την ώρα και τη στιγμή

να γέμετε τις κάννες των κανονιών με το μπαρούτι!

Ιδού η συμφορά τον τόπο σκιάζει**

και κάθε μέρα τις προσβολές πολλαπλασιάζει.

Θα΄ρθει η μέρα που δε θα μείνει μήτε λιθάρι

απ΄τα περασμένα μεγαλεία σας, μακάρι!

Ο, κόσμε γηραιέ, ωσότου ακόμα ζεις,

ωσότου σε βασανίζει το προαίσθημα καταστροφής,

σταμάτα σαν τον Οιδίποδα σοφό

ενώπιον της Σφίγγας με αίνιγμα παλιό!

Ωσάν τη Σφίγγα η Ρωσία με θρίαμβο και θλίψη,

με της καρδιάς μεγάλο σπαραγμό 

κοιτάζει αντικρίζοντας εσάς  από τα ύψη,  

με μίσος και αγάπη, συνδυάζοντας αλλόκοτα αυτά τα δυο!..

Και βέβαια, όπως αγαπάει η δική μας η φυλή

κανείς από εσάς δεν αγαπάει πια κάτι αιώνες.

Ξεχάσατε πως υπάρχει η αγάπη σαν καταστροφή

π΄ανάβει τις φωτιές και φέρνει τους κλαυθμώνες! 

Η αγάπη μας τ΄αγκαλιάζει όλα - και τον πυρετό των αριθμών ψυχρών,

και το χάρισμα των προφητειών θεϊκών.

Τα κατανοούμε όλα - και την γαλατική σπιρτάδα,

και τη γερμανική δαιμόνια εξυπνάδα...

Θυμόμαστε τα πάντα - και την κόλαση των παρισινών οδών,

και τις αύρες  δροσερές της Βενετίας,

την ευωδιά των μακρινών λεμονοδασών,

και τις ομιχλώδεις κορφές της Κολωνίας...

Λατρεύουμε τη γεύση και το χρώμα της σαρκός

και την αποπνικτική της βρώμας της αποφορά...

Θα φταίμε άρα, άμα σπάσει ο δικός σας σκελετός

στα χέρια μας συνάμα βαριά και τρυφερά;

Το΄ χουμε συνήθειο να βάζουμε τον χαλινό

στα άτια ατίθασα, ορμητικά,

τσακίζοντας τους το ιερό οστό

και να δαμάζουμε τα ανυπάκουα τα δουλικά...

Ελάτε κοντά σε μας! Αφήνοντας την του πολέμου φρίκη!

Ελάτε μες στην ειρηνική μας αγκαλιά!

Όσο είναι καιρός ακόμα - να μπει το ξίφος μες στη θήκη,

άνθρωποι, ας γίνουμε αδέρφια πια!

Αν όχι - ουδέν κακό , δεν είμαστε εμείς χαμένοι.

Σκαμπάζουμε κι εμείς απ΄τους δόλιους χειρισμούς.

Ανά αιώνες των αιώνων θα΄σαστε εσείς καταραμένοι,

εισπράττοντας ανάθεμα απ΄τους απογόνους σας ασθενικούς.

Στις λόχμες και στα δάση θα σκορπιστούμε.

Μπρος στην Ευρώπη παστρική

θα κάνουμε στην πάντα! Σε σας θε να στραφούμε

τρομάζοντάς σας με τη  μούρη μας ασιατική!

Τραβάτε όλοι, τραβάτε στα Ουράλια!

Σας παραχωρούμε το πεδίο μάχης και σφαγής

για τις μηχανές όπου βρυχώνται τα ατσάλινα στροφάλια

να συγκρουστείτε με τους Μογγόλους της άγριας ορδής!

Ξεγράψτε μας από ασπίδα σας, νισάφι πια!

Από δω και στο εξής μέρος δεν παίρνουμε σε συμπλοκή.

Θα δούμε πως φουντώνει η αιματηρή σφαγή

με τα σχιστά μας μάτια από μακριά.

Δε το κουνάμε ρούπι όταν ο Ούννος ο σκληρός

θα ψαχουλεύει στις τσέπες των νεκρών,

τις πολιτείες θα πυρπολεί, σε στάβλο θα μετατρέπει το ναό,

θα ψήνει το κρέας των λευκών του αδελφών!...

Για ύστατη φορά, κόσμε γηραιέ, σε ικετεύω: βάλε μυαλό!

Προσέλθετε  στο γλέντι ειρηνικό της εργατιάς

Για ύστατη φορά - στο γλέντι μας αδερφικό

ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της λύρας βαρβαρικιάς!

29-30 Γενάρη, 1918

---

 * Οι καταστροφικοί σεισμοί δύο περιοχών το 1755 και το 1908 αντίστοιχα στους οποίους ο ρωσικός λαός ανταποκρίθηκε ακαριαία συνδράμοντας τους σεισμόπληκτους κατοίκους.

** Η ιστορική συγκυρία κατά την οποία γράφτηκε το παραπάνω ποίημα είναι η έξοδος της Ρωσίας απ΄τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η υπογραφή της συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ.