«Β.Κ.», Τιούτσεφ, μτφρ. –απόδοση Ranele

Σας συνάντησα τυχαία και όλα όσα ζήσαμε μαζί

Ζωντάνεψαν μες στη γέρικη καρδιά μου ένα τόσο δα παιδί

Θυμήθηκα την ευλογημένη χρυσή μας εποχή

Και στην καρδιά μου ξεχύθηκε μια σπάνια θαλπωρή

Όπως στο τέλος του φθινοπώρου μερικές φορές

Υπάρχουν κάτι μέρες, κάτι ώρες λιγοστές

Που ξαφνικά μυρίζει άνοιξη  – γιορτή

Και κάτι μέσα μας ξυπνάει την παλιά μας την ορμή 

Έτσι ακριβώς νιώθω επάνω μου την αύρα

Της πλησμονής εκείνου του καιρού

Και με την ξεχασμένη πια λαχτάρα

Θωρώ τη γνώριμη, αγαπημένη μου μορφή…

Σας βλέπω σαν στο όνειρό μου –

Σάμπως μετά από έναν αιώνιο χωρισμό

Και η μουσική που ποτέ δεν έχει πάψει μέσα μου

Ακούγεται ξανά  και αποκτά ρυθμό…

Δεν είναι μια ανάμνηση ισχνή,

Εδώ κραυγάζει πάλι η ίδια η ζωή,

Και εσείς σαν πριν ακαταμάχητα γοητευτική

Και εγώ σαν πριν με την αγάπη στην ψυχή!..