Αγώνας δρόμου, Ρόμπερτ Ροζντέστβενσκι σε μτφρ.-απόδοση: Ranele

Δεν έτρεχε

                   - πετούσε στους αιθέρες.

με πρόσωπο μαγιάτικο 

που αυλάκωναν δάκρυα-ρώγες.  

Και τα μαλλιά της που ανέμιζαν

έμοιαζαν με πύρινες φλόγες.

Μόνο που δεν είχε καπνό,

Κι όμως σε συνεπήρε ένα κύμα καυτό...

Έτρεχε -

           τρυφερή,

                         ανοιχτή,

                                  μια αιθέρια μορφή!

Κουδούνιζε

                   ίδια μ΄ένα νιόκοπο φλουρί

που την αξία του αδημονεί να χαρεί...

Χωρίς να το συνειδητοποιεί,

                                              η κοπέλα

βιαζόταν γυναίκα ν΄ανακηρυχθεί.

Έτσι αποδιδράσκουν μονάχα οι δεσμώτες,

στο μετρό ροβολούν οι φίλαθλοι και οι θιασώτες.

Κι ήταν ο στηθόδεσμός της μία μόλις γραμμή -

σαν του τέρματος η κορδέλα -

                                                    στενή.

1969