Βαρλάμ Σαλάμοφ 

Ένα από τα τελευταία του ποιήματα

Απόδοση: Ρανελέ

Ranele · Βαρλάμ Σαλάμοφ, ένα από τα τελευταία του ποιήματα (απόδοση Ρανελέ)

Μισώ να βγάζω βόλτα τα σκυλιά-

τραβάει ζόρι οποιοδήποτε σκυλί

στα δόντια του την άσπλαχνη καρδιά μου να βαστά,

σάμπως να πρόκειται για τίποτα κλαδί.

Μες στον παράδεισο - εδιάλεξα την πιο ωραία σάλα,

μετά βαΐων και κλάδων στολισμένη σκάλα.

Του' δωσα να μυρίσει την καρδιά – ο Κέρβερος εμύρισε τη σάλα,

(Του' δωσα να μυρίσει την καρδιά – την άρπαξε σαν ματωμένη μπάλα)

και τώρα ο Κέρβερός μου μού ζητά κι άλλα.

Κόκκαλο δεν έχει της καρδιάς ο μυς μοιραίος…

Είναι πιο μαλακός... Έχει άλλη νοστιμιά.

Έτσι κατέληξα - του παραδείσου επισκέπτης τελευταίος -

στου παραδείσου την αγκαλιά.

Δεν πρόκειται να βγάζω βόλτα τα σκυλιά -

τραβάει ζόρι οποιοδήποτε σκυλί

στα δόντια του την άσπλαχνη καρδιά μου να βαστά,

σάμπως να πρόκειται για τίποτα κλαδί.

Μες στον παράδεισο εδιάλεξα την πιο λαμπρή γωνιά,

μετά βαΐων και κλάδων στολισμένη σάλα.

Του΄ριξα καρδιά - την μύρισε, την άρπαξε δικιά του την καρδιά

και τώρα ο Κέρβερός μου μού ζητά κι άλλα.

Της καρδιάς κομμάτι με κόκκαλο δεν είναι ίσο

πιο μαλακό, με άλλη νοστιμιά

Έτσι κατέληξα - επισκέπτης τελευταίος του παραδείσου - 

στου παραδείσου την αγκαλιά.

<1981>)