Presepio (φάτνη), Ιωσήφ Μπρόντσκι (απόδοση-μτφρ.: Ρανελέ)

 

Το Βρέφος, η Μαρία, ο Ιωσήφ, καμήλες και οδηγοί,

ζωντανά, μάγοι, βασιλείς και βοσκοί

με προβιές ως τις πτέρνες ποδιών

- όλα πια έχουν γίνει ένα πήλινο σετ παιχνιδιών.

 

Μες στο πασπαλισμένο με γκλίτερ βαμβάκι

φουντώνει φωτιά. Και θες με μικρό δαχτυλάκι

ή και με τα πέντε να αγγίξεις το ασημόχαρτο του αστεριού, 

- όπως τότε στη Βηθλεέμ ήτο η πεθυμιά του μωρού.

 

Τότε στη Βηθλεέμ όλα ήταν τρανά και μεγάλα.

Μα ο πηλός γουστάρει με τ΄ασημόχαρτο πάνω

μαζί με βαμβάκι ερριμμένο ατάκτως εδώ και κει

να παίζει το ρόλο εκείνων που΄χουν χαθεί. 


Τώρα απ' όλους αυτούς είσαι ο πιο τρανός.

Τώρα απ' τα άφταστα για κείνους ύψη

- μες στο παραθύρι του καλυβιού σαν ένας μεσονύχτιος περαστικός -

τούτες τις μορφές αθυρμάτων κοιτάζεις απ' του διαστήματος ύψη.

 

Εκεί μέσα συνεχίζεται η ζωή, επειδή

ο αιών τον μεν μικραίνει σε όγκο και σε ισχύ

- όσο ο δε - το ίδιο έχεις πάθει κι εσύ - μεγαλώνει,

ενώ οι μορφές αθυρμάτων συνεχίζουν να παλεύουν με χιόνι.

 

Η μικρότερη απ' τις μορφές θηλάζει γλυκά.

Και θες κλείνοντας μάτια να βρεθείς μες στην εκκωφαντική ερημιά

ενός μακρινού γαλαξία του οποίου τα άστρα είναι

ίδιοι κόκκοι της άμμου στην Παλαιστίνη.

 

1991


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο