Τόσο λεπτεπίλεπτη...
Λώρα Ράιντινγκ (μτφ. - απόσοση: Ρανελέ)
Ήταν τόσο αόρατη,
όσο το σκότος μες στο πρωτοδείλι.
Ήταν τόσο αμυδρή,
τόσο ανεπαίσθητη
όσο το φως μες στην χαραυγή.
Σάν θερινό τρεμούλιασμα του φύλλου
που οδηγεί στον θάνατο
και στου φθινοπώρου εποχή.
Τέτοιο σκιρτήμα αχνό
έμοιαζε κι η αγάπη η δική μου.
Τόσο αδύναμη που δεν είχε μήτε ελπίδα μήτε πόνο.
Δεν μπορούσε παρά να επιλέξει
ένα αραχνοΰφαντο χνουδάκι για πέπλο νυφικό,
που με μια πνοή αποκαλύφθηκε,
αφήνοντας το γαϊδουράγκαθο με δίχως προστασία του αβρή.
So Slight, Laura Riding
It was as near invisible
As night in early dusk.
So slight it was,
It was as unbelievable
As day in early dawn.
The summer impulse of a leaf
To flutter separately
Gets death and autumn.
Such faint rebellion
Was lately love in me.
So slight, it had no hope or sorrow,
It could but choose
A passing flurry for its nuptial,
Drift off and fall
Like thistledown without a bruise.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου