Εδουάρδος Ασάντοφ
Είναι πολλοί εκείνοι... (Μετάφραση -απόδοση:Ρανελέ)
Είναι πολλοί εκείνοι με τους οποίους μπορείς να κοιμηθείς,
Ελάχιστοι αυτοί με τους οποίους θες να σηκωθείς πρωί...
Αποχαιρετώντας τον να τού χαμογελάσεις
Και χαμογελώντας να του δώσεις το φιλί
Και να περιμένεις τα νέα του και όλη μέρα να ανησυχείς
Είναι πολλοί εκείνοι με τους οποίους μπορείς απλά να ζεις χωρίς να αγαπάς,
Να πίνεις τον καφέ, να συζητάς και να μαλώνεις τακτικά...
Με τον οποίον μπορείς να κάνεις διακοπές στις θάλασσες, βουνά...
Και όπως πρέπει - και στην ευτυχία και στη δυστυχία να είσαστε κοντά...
Κι όμως να μην τον αγαπάς...
Ελάχιστοι είναι εκείνοι με τους οποίους θες να κάνεις όνειρα μαζί!
Να βλέπεις σύννεφα που αρμενίζουν μες στον ουρανό,
Να γράφεις λόγια της αγάπης πάν' στο χιόνι απαλό
Και όλο να σκέφτεσαι τον άνθρωπο αυτό...
Και πιο μεγάλη ευτυχία μήτε να θες να ξέρεις μήτε να ποθείς.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι με τους οποίους μπορείς να απολαύσεις τη σιωπηλή τους παρουσία
εκείνος που δεν λυπάται να σου δίνει χρόνο συν τω χρόνω
εκείνος που θα σε καταλάβει με μισή κουβέντα, με μισή ματιά,
για τον οποίο θα μπορέσεις ως βραβείο όποιον πόνο
και όποια τιμωρία να δεχτείς ως ευλογία.
Έτσι και συνεχίζεται αυτό το γαϊτανάκι
- εύκολα σμίγουν, χωρίζουν δίχως ενδοιασμό.
Και τούτο γιατί είναι πολλοί εκείνοι με τους οποίους μπορείς να κάνεις το σεξάκι.
Τούτο γιατί είναι ελάχιστοι εκείνοι με τους οποίους θες να απολαύσεις το πρωινό.
Πολλοί είναι εκείνοι με τους οποίους μπορείς να κοιμηθείς...
Ελάχιστοι είναι εκείνοι με τους οποίους θες να σηκωθείς πρωί...
Και η ζωή μάς πλέκει σάμπως γαϊτανάκι...
Σπρώχνοντάς μας, όπως στα μαντέματα το μήλο που κυλά επάνω στο πιατάκι.
Γινόμαστε χίλια κομμάτια:- τρέξιμο... νοικοκυριό...δουλειά...
Όποιος θέλει να ακούσει - πρέπει για λίγο να σταθεί για να αφουγγραστεί...
Γιατί στο τρέξιμο - παρατηρείς μονάχα τα κορμιά...
Κοντοσταθείτε... για να μπορέσετε να δείτε την ψυχή...
Επιλέγουμε τον άλλο με την καρδιά ή με το μυαλό...
Φορές φοβόμαστε να χαμογελάσουμε σε άλλον όταν εκείνος μας χαμογελάει
Κι όμως την ψυχή μας την ανοίγουμε σε αυτόν
Με τον οποίο επιθυμούμε να ξυπνάμε κάθε πρωί στο πλάι.
Πολλοί είναι εκείνοι με τους οποίους μπορείς να συζητάς σερί.
Ελάχιστοι εκείνοι, με του οποίους η σιωπή σού είναι ακριβή.
Όταν της ελπίδας η λεπτεπίλεπτη κλωστή
απλώνεται ανάμεσα μας σαν την κατανόηση βουβή.
Πολλοί είναι εκείνοι με τους οποίους μπορείς να θλίβεσαι παρέα,
με ερωτήσεις υποδαυλίζοντας αμφιβολία.
Ελάχιστοι εκείνοι με τους οποίους τον εαυτό σου μπορείς να βρες βαθμιαία
σάμπως η αντανάκλαση και της ζωής μας η κοινή πορεία.
Πολλοί είναι εκείνοι στους οποίους δεν έχεις διόλου εμπιστοσύνη,
με τους οποίους είναι επικίνδυνο να ανοιχτείς στη θλίψη.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι στους οποίους μπορείς να έχεις τυφλή εμπιστοσύνη,
να τους εμπιστευτείς ακόμα και εκείνο που επιμελώς απ'τον εαυτό σου έχεις κρύψει.
Με τους οποίους θα βρούμε της ψυχής το σθένος και το κάλλος.
Εκείνους που ψυχή τε και καρδία πιστεύουμε τυφλά.
Και τους οποίους θα τους φωνάξουμε με δίχως άλλο,
σαν μας χτυπήσει την πόρτα μας η συμφορά.
Ελάχιστοι εκείνοι με τους οποίους μπορείς να φέρεσαι με δίχως επιτήδευση, απλά.
Με τους οποίους και χαρά, και θλίψη έχουμε γευτεί με την κουτάλα.
Ενδεχομένως χάρη σε αυτούς αποκλειστικά
αυτόν τον κόσμο απατηλό μπορέσαμε και έχουμε ερωτευτεί σαν τίποτ' άλλο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου