Άννα Αχμάτοβα (μτφρ. - απόδοση: Ρανελέ)
Σαν μεθύσεις με κάνεις να γελώ...
Σαν μεθύσεις με κάνεις να γελώ,
αφού μιλώντας χάνεις τον ειρμό.
Το φθινόπωρο άπλωσε γοργά
πάνω σε φτελιές φλάμπουρα χρυσά.
Μπήκαμε στη χώρα της απάτης αγκαζέ,
και για τούτο μετανιώσαμε πικρά.
Γιατί όμως όλην ώρα με χαμόγελο μπλαζέ
ο καθένας μας χαμογελά?
Με λαχτάρα ψάχναμε πάθη φλογερά
και όχι ευτυχία ενέραστη και ανιαρά.
Κι όμως δε θ' προδώσω τον φίλο μου πιστό
συνάμα ανεπρόκοπο και τρυφερό.
1911 г.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου